Sneeuw is eigenlijk luchtig water. Je zou het kunnen vergelijken met mist. Als die waterdeeltjes bevriezen en sneeuw vormt is dat bevroren water omgeven met veel lucht. In wezen is de lucht ingesloten in de sneeuw. En dat is funest voor het ijs dat eronder ligt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zo’n deken van sneeuw met zeer veel lucht als een isolator werkt en de ijsgroei tempert.

Sterker nog, door het relatief warme water warmt het ijs weer op en gaat het smelten. In plaats van dikker ijs wordt het ijs dunner. Dat smelten van het ijs maakt ook dat de sneeuw vochtig wordt. Door de luchtige structuur zuigt de sneeuw als het ware het water op maar het vormt geen compacte massa. De ingesloten lucht maakt het sneeuwijs broos. Zo broos zelfs dat het plots kan breken. Sneeuwijs kan in het geheel geen druk hebben. Scherpe schaatsen snijden dan ook direct in zo’n luchtige ijslaag.

Dubbeltjesijs

Maar er zijn meer eigenaardigheden rond sneeuwijs. Zo heb je gebieden in Nederland waar zich nogal wat ‘dubbeltjesijs’ vormt. Dat dubbeltjesijs ontstaat met name in de veengebieden waar gasbelletjes ingesloten raken in gezond zwart ijs. In sneeuwijs raken deze gasbellen niet ingesloten maar ontsnappen door de sneeuw. Daarmee ontstaat een minuscuul kleine opening waardoor direct water kan lopen. Het gevolg is dat er zwakke plekken ontstaan en meestal vormt zich daar dan een natte sneeuwplek op het ijs. Zo’n plek levert weer broos ijs op.

Belasting ijs door sneeuw

Tot slot nog de belasting van het ijs door sneeuw. Sneeuw heeft normaal een soortelijk gewicht van circa 200 kg per m3. Dat wil zeggen dat een laagje sneeuw van 10 cm een belasting heeft van 20 kg per vierkante meter. Die belasting valt wel mee, maar als die sneeuw natter of compacter wordt neemt het gewicht toe tot 500 a 600 kg/m3. De 10 cm dikke sneeuwlaag wordt dan plots 50 tot 60 kg per vierkante meter. Met geringe ijsdiktes wordt dat een te grote belasting voor het ijs en gaat het scheuren met als gevolg dat sneeuw een natte brijachtige pap wordt. Dat is dan sneeuw vermengd met water. In de sneeuw zit nog altijd veel ingesloten lucht. Bevriest die brij, dan is er als het echt hard vriest niet veel aan de hand, maar zodra de temperaturen maar iets boven het vriespunt komen, is dat ijs direct broos en breekt het direct af. Ofwel je zakt direct door nat bevroren sneeuwijs.